Χρόνια Πολλά και ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ!

Ήρθαν τα Χριστούγεννα... Πιο δύσκολα από κάθε άλλη χρονιά... Πιο μετρημένα, πιο δύσκολα, πιο πεσιμιστικά, χωρίς ελπίδα για το αύριο... Σήμερα, λοιπόν, πιο πολύ από κάθε άλλη φορά, πρέπει να κοιτάξουμε το διπλανό μας, αυτόν που είναι οικογενειάρχης και δεν έχει δουλειά και δεν έχει να ταίσει την οικογένεια του... Να δούμε όχι μόνο τα παιδιά που είναι σε ιδρύματα, αλλά και αυτά που πέφτουν λιπόθυμα από την ασιτία... Να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε, όσοι τα έχουμε και να μην ζητάμε παραπάνω... Να βοηθήσουμε όχι γιατί έχουμε, όχι από ελεημοσύνη αλλά από ανάγκη να κάνω κάτι για να προσφέρω στο κοινωνικό σύνολο... Γιατί με την αλληλεγγύη θα πάμε μπροστά...
Και ναι δεν είμαι αγία, περιλαμβάνω κι εμένα μέσα σε όλα αυτά ... Αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσουμε για να πάει καλά ο χρόνος... Να περάσουμε Καλά Χριστούγεννα... Γιατί απλά το τελευταίο διάστημα το να είναι κανείς καλά και αισιόδοξος φαντάζει στα μάτια μου σαν ένας καθημερινός αγώνας δρόμου... Ναι με λένε Άννα και είμαι καλά και πιστεύω ότι αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα... Γιατί όπως λέει και η μητέρα μου, "η κρίση φεύγει, η κατάθλιψη μένει"... Για όλα αυτά λοιπόν και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι, όσοι έχετε, εκτιμήστε αυτά που έχετε και ΑΙΣΙΟΔΟΞΕΙΤΕ... Μόνο με χαμόγελο και αισιοδοξία θα την βγάλουμε καθαρή...  Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας!!!!

ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ (S1ngles 1)

S1ngles 1, επεισόδιο 1, «Δυο πόρτες έχει η ζωή»

Σύντομο μαθημα για τον αριθμό δύο

Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή έρχονται σε ζευγάρια. Το δύο είναι ο αγαπημένος μου αριθμός.

ΔΥΟ ήταν οι πρωτόπλαστοι που έφτιαξαν τον κόσμο. Δύο είναι οι όψεις κάθε νομίσματος. Δύο είναι τα καθίσματα στο αμάξι του Πέτρου. Δύο είμαστε ο Πέτρος κι εγώ. Το δύο είναι το αγαπημένο μου νούμερο.

Θεωρία 1

Οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ είναι σαν το τάβλι. Πόρτες, πλακωτό και φεύγα. Τα παιχνίδια εναλλάσσονται ανάλογα με τη φάση της σχέσης και τα άτομα που την απαρτίζουν. Όμως, όπως σε κάθε παιχνίδι, ένα πράγμα είναι βέβαιο: κάποιος κερδίζει, και κάποιος χάνει.

http://www.youtube.com/user/fatsoula28#p/u/64/MamYpCEatkg

Θεωρία 2

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ μας από έναν άντρα πρέπει να αντιμετωπίζεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε την καθημερινή μας αφόδευση: Πάτα δύο φορές το καζανάκι για να βεβαιωθείς ότι η κουράδα έχει φύγει μια και καλή.
http://www.youtube.com/user/fatsoula28#p/u/63/AFyIaKHXCns

Θεωρία 3

Το ΤΑΒΛΙ περιέχει κρυπτογραφημένους κώδικες κοινωνικά επιβεβλημένης συμπεριφοράς. Είναι πασιφανές ότι έχει κατασκευαστεί για να ευνοεί τις δυάδες.

http://www.youtube.com/user/fatsoula28#p/u/62/A2WPt5UMOD4

Σύντομο μάθημα για τον αριθμό 1:

Το ΕΝΑ είναι ο αγαπημένος μου αριθμός. 

Ένα είναι το τιμόνι του αυτοκινήτου μου και με πηγαίνει όπου γουστάρω εγώ.

Ένα είναι το κλειδί της πόρτας μου, μοναδικό και χωρίς αντίγραφο.

Ένας είναι ο ένοικος του σπιτιού μου. ΕΓΩ. Χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Εντελώς μόνος.

Καμιά φορά όμως, όταν κάθομαι μόνος στο άδειο μου σπίτι με πιάνει μοναξιά. Κρατάει  λίγο, αλλά όταν συμβαίνει πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πως ίσως η ζωή να μην είναι μια αλυσίδα από συναρπαστικές περιπέτειες και ίσως κάπου στον κόσμο υπάρχει κάποιος άνθρωπος για μένα. Και τότε αναρωτιέμαι αν αυτό το άλλο μου μισό υπάρχει, θα είμαι αρκετά τυχερός για να το συναντήσω? Αλλά μετά ανοίγω την τηλεόραση, και δεν το σκέφτομαι περισσότερο.

(http://www.youtube.com/watch?v=Iqmihlobl4Y&feature=BFa&list=PLB01772EF03A3E257&lf=results_main)

Αν φυγω, ποιός θα φταίει;

Με λένε Άννα και είμαι καλά... Αυτο ακούς καθημερινά από χιλιάδες νέους και όχι μόνο στην περίοδο που βρισκόμαστε...
Χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να πείσουν καθημερινά τον εαυτό τους ότι είναι καλά, κλείνοντας τα αυτιά τους ενίοτε στις ειδήσεις και στο τι μέτρα έπονται...

Η κρίση δεν έχει μόνο αριθμούς και νούμερα.. Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται πρόσωπα και άνθρωποι.. Όσο λοιπόν η ανεργία αυξάνεται και η αίσθηση αβεβαιότητας για το αύριο γιγαντώνεται τόσο τα πράγματα σε οικονομικό και ψυχολογικό επίπεδο δυσκολεύουν... Οι αυτοκτονίες μπορεί να έχουν ανέβει, αλλά το ίδιο νομιζω συμβαίνει και με τις κρίσεις πανικού, την κατάθλιψη, τη μελαγχολία και όλα τα συναφή προβλήματα.. Όταν είσαι άνεργος, αισθάνεσαι οτι δεν μπορείς να προσφέρεις... Και όταν είσαι εργαζόμενος και δεν αμοίβεσαι, ότι δεν ξέρεις για πόσο καιρό μπορείς να αντέξεις το συγκεκριμένο καθεστώς.. Και όταν είσαι νεοεισερχόμενος, αισθάνεσαι οτι δεν μπορείς να προσφέρεις πουθενά και αναρωτιέσαι που κάνεις το λάθος και δεν μπορείς να βρεις δουλειά...

Σε καιρό ύφεσης δε, η πολυτέλεια του να βρεις τη δουλειά που θές έχει πλέον εκλείψει... Αν θες δουλειά, θα πρέπει να δεχτείς οποιαδήποτε δουλειά σου προσφερθεί, προκειμένου στα 28 σου να μην αισθάνεσαι άχρηστος που κάποιοι άλλοι έχουν επενδύσει τόσα χρήματα επί τόσα χρόνια στις σπουδές σου και τελικά τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει καταστεί ικανό για να σου βρεί μια αξιοπρεπή δουλειά.. Όταν έγραφα το πρώτο άρθρο μου είχα γραψει σε κάποιο σήμειο την εξής φράση:

Για να καταλήξουμε να έχουμε ένα μισθό των 740 € πρίν και 600 € τώρα???

Ε λοιπόν μετα από 1,5 χρονο περίπου αυτός ο μισθός μοιάζει τουλάχιστον ονειρικός... Ονειρεύομαι την πρώτη στιγμή που θα πληρωθώ και θα πάρω λεφτά στα χέρια μου, σαν να πρόκειται για το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο... Δεν θέλω να αίσθανομαι έτσι... Το παν δεν ειναι τα χρηματα... Ξέρω οτι αυτό που σπούδασα δεν μπορώ να το ασκήσω εύκολα, δεν τρέφω αυταπάτες.. Ούτε πιστεύω οτι ο κόσμος είναι στρωμένος με ροδοπέταλα... Θέλω μόνο να μ'αφήσουν να ζήσω με αξιοπρέπεια στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα... Ξεκινώντας από τα χαμηλά, ναι το δέχομαι, αλλά ξεκινώντας από κάπου... Γιατί αν τελικά καταλήξω να φύγω είτε εγώ είτε η πλειονότητα των νέων σήμερα, η ίδια η Ελλάδα θα τους έχει διώξει...

Ζητείται ελπίς (reloaded)

Ο λόγος που ξεκίνησα το blog ήταν για να γράφω για τα τρέχοντα γεγονότα γιατί αλλιώς θα έκανα ένα μπαμ και θα έσκαγα... Ε κάπως έτσι νιώθω και τώρα... Κάτι που τελείωσαν οι εκδηλώσεις των Αγανακτισμένων και δεν έχω με ποιον να τα συζητάω, κάτι που έχω να γράψω πολιτικό άρθρο κάτι μήνες, κάτι που περπατάω και γράφω το άρθρο στο μυαλό μου, ε αποφάσισα να τα γράψω μπας και τα βάλω σε μια σειρά.

 Ήταν 5 Μαΐου του 2010 όταν αποφάσισα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις με το κοινό και προέκυψε αυτό το blog, ιστολόγιο ελληνιστί... 

http://tokafenedakitisannas.blogspot.com/2010/05/blog-post.html

Ο τίτλος του διόλου τυχαίος αλλά ουδεμία σχέση είχε με το ομώνυμο βιβλίο του συχωρεμένου Αντώνη Σαμαράκη... Ένα χρόνο και πέντε μήνες μετά, ο τίτλος του άρθρου παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε...

Κως: Ενα ανεκμετάλλευτο αρχαιολογικά νησί...

Πιστή στο ραντεβού με την ιστορία που λένε και οι παλιοί, αποφάσισα και φέτος να μοιραστώ τις εμπειρίες μου από τις διακοπές μαζί σας και να σας δώσω συμβουλές για μέρη, παραλίες, μπαράκια, ταβέρνες κλπ κλπ.

Κως λοιπόν!!! Τουριστικό νησί με ωραίες παραλίες και ωραία μέρη να φας και να πιείς και να αράξεις!!!! Το νησί του Ιπποκράτη, του ιατρού της αρχαιότητας, όπου έζησε και ανέπτυξε την δραστηριότητα του. 
Η Κως πέρα από όλα τ’ άλλα διακρίνεται και για τους υπέροχους ποδηλατοδρόμους της,

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ: 50 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Ήμουν από τους πρώτους που θέλανε αυτήν την κινητοποίηση... Την υποστήριξα όσο πιο ένθερμα μπορούσα, την πίστεψα και την προώθησα όπως θεώρησα εγώ καλύτερα... Και τώρα έρχεται η ερώτηση: τι έγινε που ήσουν 50 μέρες στους δρόμους; Θα σας πώ λοιπόν τι έγινε από τη δική μου οπτική γωνιά, όπως τα έζησα και τα ζώ...

Είδα λοιπόν την πρώτη μέρα στη Θεσσαλονίκη κόσμο να μαζεύεται και να συζητά χωρίς μικρόφωνα και χωρίς ντουντούκες, που ήρθαν μετά για ενίσχυση. Ήταν με ένα μεγάλο χαρτόνι που το 'χαν κάνει χωνί για να μιλάνε!!

 

ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

    Ήταν Κυριακή μεσημέρι, όταν η μητέρα μου μου είπε ότι στην Ισπανία συγκεντρώθηκαν σε μια πλατεία και κατασκήνωσαν εκεί το προηγούμενο βράδυ. Συνήθως παρακολουθώ μετά μανίας τις ειδήσεις, αλλά μάλλον το Σαββατοκύριακο κάνω μια άτυπη απεξάρτηση, έτσι για να μπορέσω να περάσω ξένοιαστες ώρες χωρίς να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι για το μέλλον…
    Έψαξα, ενημερώθηκα και κατάλαβα ότι αυτοί οι άνθρωποι ζητάνε την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών και είναι ενάντια στη βία. Προτεραιότητες τους είναι αυτές που είναι όλων μας, η ισότητα, η πρόοδος, το δικαίωμα στην απασχόληση τον πολιτισμό κλπ. Και ενώ σκεφτόμουνα τι θα γινόταν αν γινόταν μια αντίστοιχη συγκέντρωση στην Ελλάδα, ξαφνικά μια φίλη μου λέει την Δευτέρα το βράδυ καθώς μιλούσαμε στο msn:

- «Γιατί να μην γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα; Με ποιητές και καλλιτέχνες που να συμμετέχουν; Να δείξουμε οτι έχουμε επίπεδο και ότι επιτέλους έχουμε ξυπνήσει.. Δεν γίνεται με ιστορία τόσων χρόνων, εμείς που ιδρύσαμε τη δημοκρατία να κοιμόμαστε ακόμη..».

Στην αρχή απόρησα… Είπα «και τι θα ζητάμε;».  Αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία τι ΑΚΡΙΒΩΣ ζητάς..  Αυτό που έχει σημασία είναι να ενωθεί ο κόσμος μαζικά... Όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα… Δεν πιστεύω σε πράγματα απίθανα, ούτε σε ουτοπικές λύσεις, αλλά πλέον έχω βαρεθεί πραγματικά τον ωχαδερφισμό όλων μας, και εμού της ίδιας συμπεριλαμβανομένης, ότι δε θα αλλάξει τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο… Ε ναι λοιπόν δε θα αλλάξει τίποτα, αν όλοι κάτσουμε στο σπίτι μας σήμερα… Και έτσι θα δικαιώσουμε τους Ισπανούς που φωνάζανε στη διαδήλωση της Δευτέρας «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες»… Αυτοί ξύπνησαν πριν καν φέρουν το ΔΝΤ μέσα στην πόρτα τους… Εμείς πότε; Ποτέ;;; Αν καταφέρουμε να κάνουμε μια ειρηνική συγκέντρωση θα έχουμε πετύχει το πρώτο πράγμα: την ομαδικότητα. Ίσως λίγο παρακάτω να είναι και η αλλαγή της νοοτροπίας μας… 19.000 άτομα στη Θεσσαλονίκη, 8.000 στην Αθήνα και στις υπόλοιπες πόλεις επίσης… Αν θα έρθουν όλοι; Δεν το ξέρω… Εγώ πάντως θα είμαι εκεί για να το ανακαλύψω… Εσύ;

ΧΡΗΣΙΜΑ LINKS:

Το blog με όλες τις συγκεντρώσεις: 

http://100greekblogs.blogspot.com/2011/05/facebook-link.html?sms_ss=facebook&at_xt=4ddc0b7ad64b5f54%2C0

To blog των 15Μ στην Ελλάδα:

http://m15-greece.blogspot.com/

Η σελίδα Πραγματικη Δημοκρατία Τώρα-Democracia Real Ya στο facebook
https://www.facebook.com/democracia.grecia

Ο χάρτης με τις συγκεντρώσεις πανελληνίως εδώ:

http://maps.google.com/maps/ms?ie=UTF8&hl=en&msa=0&msid=212817676416621586771.0004a40c920e1ff81f11a&ll=38.991971,20.764847&spn=0.12248,0.271912&t=h&z=12

Και η  κάμερα από την πλατεία Συντάγματος που θα εκπέμπει το βράδυ εδώ:

http://www.livestream.com/stopcarteltvgr

Η ισπανική σελίδα των Indignidados στο facebook :
https://www.facebook.com/democraciarealya

H ισπανική ιστοσελίδα τους:
http://www.democraciarealya.es/

Η σελίδα Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα στο facebook:
https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CE%A3%CF%84%CE%BF-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1/210627972310743?ref=ts

Το site του vlavo που συγκέντρωσε όλες τις συγκεντρώσεις: 

http://www.vlavo.org/main/?p=3917

Υπάρχει μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα;

Η εκπομπή του Παύλου Τσίμα είχε μόλις τελειώσει όταν αποφάσισα να γράψω το συγκεκριμένο άρθρο. Θέμα της εκπομπής ο φράχτης στον Έβρο. Είχα παρακολουθήσει πλήθος εκπομπών πριν μπω στη διαδικασία να γράψω για τους μετανάστες ή μάλλον για να είμαι ακριβέστερη  για τους λαθρομετανάστες. Ναι ναι ξέρω δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και στη διαβίωση κι εγώ αυτό πιστεύω, αλλά πριν αρχίσετε να λιθοβολείτε μπείτε στη διαδικασία να διαβάσετε το άρθρο.  Στην πορεία το άρθρο εμπλουτίστηκε με υλικό που προέκυψε με το πέρασμα του χρόνου και την επικαιρότητα που έτρεχε...

"Είναι δύσκολο να γράψεις για ένα θέμα όπως η μετανάστευση. Είναι πολύ εύκολο να περάσεις τα όρια και να κατηγορηθείς ως ρατσιστής ή σοβινιστής ή να λαϊκίσεις.. Δεν έχω μια καθαρή εικόνα τι πρέπει να γίνει, δεν έχω παρωπίδες, αλλά νομίζω πως όλοι συμφωνούμε πως η λύση ΔΕΝ έγκειται στην αυξανόμενη αθρόα προσέλευση λαθρομεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Η ευθύνη άλλωστε για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της πρωτεύουσας, βαραίνει κατά κύριο λόγο τους πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής, έπειτα την Αστυνομία και τέλος το δήμο. Και θέτω τελευταίο το δήμο, γιατί το πρόβλημα που μαστίζει την Ελλάδα στο συγκεκριμένο θέμα είναι η ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική. Ας το παραδεχτούμε και πάμε παρακάτω. Η μεταναστευτική πολιτική έπρεπε να είχε σχεδιασθεί από το 1990, όταν άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία. 'Οχι με την παρεμπόδιση της εισόδου των μεταναστών, αλλά με μια στοιχειώδη μεταναστευτική πολιτική που θα χορηγεί δικαιώματα στους ανθρώπους που διαμένουν στην Ελλάδα πολλά χρόνια, που ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν και έχουν αποκτήσει την ελληνική νοοτροπία.

"Λυπάμαι για τη χώρα μου"

Ήταν Παρασκευή μεσήμερι σε ένα ταξί στην Αθήνα... Άλλο ένα ταξίδι στην Αθήνα, περισσότερες μέρες αυτή τη φορά.. Το γιατί ας το αφήσουμε καλύτερα...
Λίγες μέρες πρίν την εβδομάδα του Πάσχα λοιπόν ένα χρόνο κοντά μετά την πρώτη μου ανάρτηση στο ιστολόγιο μου και ένα χρόνο μετά την είσοδο μας στο Διεθνές Νομισμάτικο Ταμείο... Εν τω μεταξύ πολλά άλλαξαν...
   Τα πραγματα στένεψαν οικονομικά, η ανεργία αγγίζει το 15%, οι επιχείρησεις κλείνουν η μία μετά την άλλη...  Μια ομορφιά κοινώς... Και μια γυναίκα πιάνει συζήτηση με τον ταξιτζή...
"Δεν κινείται η αγορά", λέει ο ταξιτζής. "μην νομίζετε, κι εμείς δεν έχουμε πολύ δουλειά"
"Δεν ξέρω να σας πω κι εγώ τι γίνεται εκεί έξω... Είμαι μέσα στο σπίτι σε ένα κρεββάτι, αλλά αυτά που βλέπω στην τηλεόραση αρκούν για να καταλάβω τι γίνεται εκεί έξω..."
"Ναι δίκιο έχετε" απαντάει ο ταξιτζής..
"Λυπάμαι για τη χώρα μου κύριε... Αμφιβάλλω αν λυπάται κανείς για τη χώρα γενικά.. Ο καθένας λυπάται για το δικό του συμφέρον και αγωνιά για τις δικές του ανάγκες... Αν δεν ξεσηκωθούμε όλοι γενικά χαίρι δεν θα βρούμε..."

Θεατρική κριτική ή ευχαριστώ στο Δήμο;

"Συμβολαιογράφος" της Εμμανουέλας Αλεξίου και του Γιώργου Καραμίχου (διασκεύη από το διήγημα του Νίκου Βασιλείαδη)

Συνήθως οι κριτικές μου φιλοξενούνται από τη θεατρική μου στήλη παρέα με την Κατερίνα στο  http://tralala.gr/monimes-stiles/theatro, αλλά κάτι που αυτή τη φορά είναι δύσκολο να προλάβουμε όλες τις παραστάσεις κάτι που μ'αυτήν εδώ την παράσταση συνέβη κάτι αλλόκοτο... Δεν μπορώ να κρατηθώ από το να μη γράψω στο blog μου για αυτήν την παράσταση...

Καταρχάς, είναι ένα δείγμα, ότι πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν σ' έναν δήμο αν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις... Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στους υπεύθυνους της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού, που προσέφεραν το θέατρο για τις παραστάσεις, που έφεραν ένα "εναλλακτικό" έργο, που δεν είναι μια απλή εμπορική κωμωδία... Ένα ευχαριστώ που το εισιτήριο στους καιρούς που ζούμε ήταν πολύ οικονομικό για όλους... Ένα ευχαριστώ για μια πόλη που μου φαίνεται ότι έχει αρχίσει να αναγεννιέται από τις στάχτες της.. Κάτι οι συνδέσεις με την Ryanair κάτι η νέα πνοή που δίνεται στο νέο δημαρχείο με ποικίλες εκδηλώσεις..

Και μετά απο όλα αυτά να φτάσω και στην παράσταση, γιατί γι αυτήν θέλω να μιλήσω κυρίως... Νομίζω τουλάχιστον..

"Φτιαξε το δικό σου χαρταετό"

 

Δημιουργικό κάλεσμα στα παιδιά της πόλης απευθύνει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, Παιδείας και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης σε μία εκδήλωση για τους μικρούς και μεγάλους δημότες της πόλης,  το πρωί του Σαββάτου  5 Μαρτίου, στον εξωτερικό χώρο του νέου δημαρχείου.

Εμψυχωτές και παιδαγωγοί της καλλιτεχνικής παιδαγωγικής ομάδας «Σχεδία στην πόλη»  θα συνεργαστούν με τα παιδιά και τους γονείς τους  για να δημιουργήσουν το δικό τους μοναδικό χαρταετό, να φτιάξουν αποκριάτικες μάσκες, να χορέψουν στο μεγάλο πολύχρωμο γαϊτανάκι που θα στηθεί  στο νέο δημαρχείο, να διασκεδάσουν με μουσική από την Φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου και dj set.

ΣΙΝΕΜΑ ΜΕ ΜΟΛΙΣ 4€ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ

Σήμερα το πρωί έλαβα το παρακάτω e-mail και είπα να το μοιραστώ μαζί σας!!!!

Πήρα την πρωτοβουλία από μόνη μου να  ενημερώσω όλους εσάς που ζείτε στην Αθήνα και είτε λίγο είτε πολύ πάτε σινεμά το εξής νέο:

Στην περιοχή της Δάφνη, ακριβώς έξω από το μετρό, υπάρχει ένας κινηματογράφος που ίσως κάποιοι τον ξέρετε, ο Ατλαντίς.

Ο κινηματογράφος αυτός υπάρχει από πολύ παλιά και πριν κάποια χρόνια ανακαινίστηκε.

Έχει 2 αίθουσες εκ των οποίων η μία τεράστια,με υπερβολικά βολικά καθίσματα και τεράστια οθόνη.

Δυστυχώς το καινούργιο village λίγο πιο κάτω επειδή είναι πιο trendy τραβάει περισσότερο κόσμο.

Τα village με τις μικροσκοπικές αίθουσες-κουτιά και το εισιτήριο, που παρακαλώ έχει φτάσει τα 9euro και σε λίγο τα 10euro (αν δεν έχει πάει ήδη) τραβάει  τον κόσμο αφού προσφέρει περισσότερη ψυχαγωγία (εμπορικό κέντρο,fast food,λούνα πάρκ,χλίδα κτλ).

Η Ryanair «πιάνει» Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο | ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | Agelioforos.gr

Η Ryanair «πιάνει» Θεσσαλονίκη τον Απρίλιο 

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ

Απευθείας σύνδεση με το αεροδρόμιο Στάντστεντ του βόρειου Λονδίνου, τη βελγική πόλη Σαρλερουά κοντά στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Νορβηγίας Οσλο και την πρωτεύουσα της Σουηδίας Στοκχόλμη αποκτά η Θεσσαλονίκη από τον προσεχή Απρίλιο. Το αεροδρόμιο «Μακεδονία» μπαίνει στο δίκτυο της Ryanair, της γνωστής ιρλανδικής εταιρίας χαμηλού κόστους, και η σχετική επίσημη ανακοίνωση αναμένεται την προσεχή Παρασκευή.

Η συμφωνία έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα χτες, όταν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, ως πρόεδρος του Οργανισμού Τουριστικής Προβολής και Μάρκετινγκ Θεσσαλονίκης υπέγραψε τη σχετική συμφωνία με τη γνωστή αεροπορική εταιρία. Η συμφωνία προβλέπει την καθιέρωση τριών πτήσεων την εβδομάδα σε 12μηνη βάση από τη Θεσσαλονίκη για Λονδίνο και Σαρλερουά και δύο πτήσεων την εβδομάδα από το «Μακεδονία» για Οσλο και Στοκχόλμη για έξι μήνες, από τον Απρίλιο μέχρι το Σεπτέμβριο. Η διάρκεια της συμφωνίας είναι τριετής, η διακίνηση προβλέπεται να διαμορφωθεί στους 100.000 επιβάτες το χρόνο και η ιρλανδική εταιρία θα εισπράξει περί τις 350.000 ευρώ ετησίως, 29.500 ευρώ το μήνα, δηλαδή περίπου 1.000 ευρώ την ημέρα.

Η ελπίδα στις γυναικείες φυλακές...

«Καλησπέρα. Καλησπέρα». Μια φράση που έχει γίνει συνήθεια χρόνων στις εκπομπές του Σταύρου Θεοδωράκη και που άμα την ακούσεις καταλαβαίνεις ότι άλλο ένα ταξίδι σε έναν διαφορετικό κόσμο μόλις έχει ξεκινήσει.  Αυτή τη φορά επέλεξε να μας ταξιδέψει στις γυναικείες φυλακές της Θήβας και να μας μιλήσει για τους ανθρώπους που μένουν σ’ αυτές. Ναι θα το παραδεχτώ ότι κι εγώ μέχρι τώρα δεν είχα σκεφτεί ότι κάποιες ποινές ίσως να είναι υπερβολικές.

       Πάντα θεωρούσα ότι ο κόσμος που είναι στις φυλακές τις περισσότερες φορές αξίζει να είναι εκεί μέσα, γιατί είχε διαπράξει κάποιου είδους αδίκημα. Είχα την αίσθηση, ότι εκεί μέσα τα πάντα είναι μαύρα, δεν υπάρχει ίχνος ελπίδας και αισιοδοξίας και ότι οι περισσότερες κρατούμενες είναι σαν αγρίμια. Αλλά άκουσα πολλές κρατούμενες να αναφέρουν ότι η φυλακή τους έμαθε πράγματα και τους έφερε πιο κοντά με τον εαυτό τους. Άκουσα επίσης πολλές να λένε ότι η φυλακή δεν περιορίζεται στα όρια ενός κελιού, τη φυλακή την έχει ο κάθένας από μας μέσα του, η ψυχή και το μυαλό δεν φυλακίζονται... Πάντα βρίσκουν το δρόμο για την ελευθερία... Φυσικά διατυποώθηκε και η αντίθετη άποψη.. Αυτή που επικρατεί για τον κόσμο έξω και για μένα επίσης, ότι η φυλακή σε κάνει αγρίμι και ότι αν μπεις μια φορά θα ξαναμπείς άλλες τόσες...

Καταδίκη 58χρονου για σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων

Ποινή φυλάκισης 20 μηνών, με 3ετή αναστολή, επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, σε 58χρονο Έλληνα, που κατηγορείτο ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά δύο ανήλικα κορίτσια, 12 και 6 ετών, αντίστοιχα.
Ο 58χρονος κάθισε στο εδώλιο του κατηγορομένου αντιμετωπίζοντας το αδίκημα της ασέλγειας σε ανήλικα θύματα, αλλά, κατά μετατροπή του κατηγορητηρίου, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για την πράξη της προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας.
Σύμφωνα με τη δικογραφία, ο 58χρονος, που είναι πατέρας της νονάς του μικρότερου κοριτσιού, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις κατά το 2009, μέσα στο ίδιο του το σπίτι, θώπευσε τα κορίτσια σε διάφορα μέρη του σώματος, ενθαρρύνοντάς τα να κάνουν κι αυτά το ίδιο.
Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη, όταν οι ανήλικες ανέφεραν τα περιστατικά στη μητέρα τους.
Απολογούμενος στο δικαστήριο, ο κατηγορούμενος αρνήθηκε τις πράξεις του, ισχυριζόμενος ότι επρόκειτο για παρεξήγηση κι ότι οι ενέργειές του προέρχονταν από πατρική αγάπη προς τα παιδιά.
Για την υπόθεση, ο κατηγορούμενος παρέμεινε στη φυλακή -ως προσωρινά κρατούμενος- για 11 μήνες.
Μετά την ετυμηγορία του δικαστηρίου άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. 

Πηγή:  http://www.rthess.gr/articles_det.asp?artid=6144