Εκλογική ιστορία της Ελλάδας

Παράλληλα με όλην αυτήν τη συζήτηση και την αναμπουμπούλα που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες λόγω του εκλογικού αποτελέσματος έχουν ακουστεί και διάφορες λέξεις που τις είχαμε ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό, όπως: Οικουμενική Κυβέρνηση, προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες, ψήφος ανοχής, κυβέρνηση μειοψηφίας, εκλογικό σύστημα. Παρακάτω ακολουθεί μια ιστορική αναδρομή στις προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες στη διάρκεια του 20ου αιώνα στις οικουμενικές κυβερνήσεις, και στις κυβερνήσεις μειοψηφίας.

Προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες

Η Ελλάδα λοιπόν, όσο και αν σήμερα φαντάζει περίεργο, δεδομένου του πως έχει καταντήσει η πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία χρόνια και το πόσο δύσκολο μας φαίνεται μια εκλογική συνεργασία, έχει καταφέρει όχι μόνο να συνασπίσει τα μεγάλα κόμματα πριν από πολλές δεκαετίες αλλά και να οδηγήσει ουσιαστικά σε συγκυβέρνηση. Το ίδιον χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι οτι βασίζεται πάντα σε ένα δίπολο: Τρικούπης - Δηλιγιάννης, Βενιζέλος - Τσαλδάρης, Καραμανλής - Παπανδρέου κλπ. Με διαφορετικά κάθε φορά διλήμματα το κάθε δίπολο κατάφερνε κάθε φορά να πολώσει το πολιτικό κλίμα, αλλά και να διασπείρει τον κόσμο μεταξύ των κομμάτων. Έτσι συνέβησαν κάποιες φορές και προεκλογικές ή μετεκλογικές συνεργασίες που οδήγησαν σε κυβέρνηση. Και αναφέρω ενδεικτικά:

• 1920: Ηνωμένη Αντιπολίτευση - Αντιβενιζελικοί (Ν. Καλογερόπουλος, Δ. Ράλλης, Ν. Στράτος, Π. Τσαλδάρης, Δ. Γούναρης)(Το τότε μεγάλο δίλημμα ήταν η Μεγάλη Ιδέα, η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, με τη Μικρά Ασία να είναι το κύριο κομμάτι διεκδικήσεων).(2) (3)

Και τώρα τι;

Την Κυριακή το βράδυ ο λαός μίλησε... Όλος ο πολιτικός κόσμος δρούσε τα τελευταία 2,5 χρόνια χωρίς να έχει την πρέπουσα λαϊκή νομιμοποίηση και έπαιρνε μέτρα ερήμην των πολιτών.. Ένα κόμμα βγήκε στην εξουσία λέγοντας ψέμματα ουσιαστικά στο λαό ότι "λεφτά υπάρχουν", ενώ οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και στο μηχανισμό στήριξης είχαν ξεκινήσει πολύ πριν εκλεγεί καν κυβέρνηση... Όταν λοιπόν πάει κανείς σε εκλογές μετά από 2,5 χρόνια με τόσο σκληρά μέτρα, που γονάτισαν την μεσαία τάξη, η τιμωρία του πολιτικού συστήματος και η οργή του κόσμου για καταδίκη των μέτρων ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη... Είναι ούτως ή άλλως σίγουρο, ότι σε κάθε χώρα από την οποία περνά το ΔΝΤ η πολιτική σταθερότητα πλήττεται βαρύτατα και σε ένα ούτως ή άλλως διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα όπως το δικό μας, η κατάρρευση του επισπεύστηκε έτι περισσότερο.. Το μνημόνιο όμως τι είναι; Μόνο τα σκληρά μέτρα που κλήθηκε να πάρει το ΠΑΣΟΚ επειδή δεν ήθελε να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ή αυτές οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες; Γνώμη μου είναι ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες, αλλά η διάλυση της κοινωνικής συνοχής και της πραγματικής οικονομίας με την σύνθλιψη εισοδημάτων από τη μιά μέρα στην άλλη αποτελούσαν για τα δύο μεγάλα κόμματα την εύκολη λύση προκειμένου να μην τα βάλουν με το πελατειακό σύστημα που οι ίδιοι διόρισαν τα τελευταία 30 χρόνια. Ας δούμε όμως τι προκύπτει από το παρόν εκλογικό αποτέλεσμα και ποια ερωτήματα εγείρονται.

Παρόν εκλογικο αποτελεσμα   

Το παρόν εκλογικό αποτέλεσμα λοιπόν είναι κάτι που ξάφνιασε τους πάντες, χωρίς αμφιβολία. Κάνοντας μια μίνι δημοσκόπηση σε φίλους και γνωστούς από την Κυριακή των εκλογών και μετά, οι περισσότεροι μου απαντούσαν οτι ψήφισαν  ΣΥΡΙΖΑ, αν λοιπόν δεν έβγαινε δεύτερο κόμμα πολύ θα ανησυχούσα για την εγκυρότητα του αποτελέσματος των εκλογών.. Ωραία λοιπόν, ο λαός αποφάσισε να καταδικάσει την πολιτική του μνημονίου και να επιλέξει -και να δοκιμάσει ίσως αν θέλετε- μια άλλη λύση και έναν άλλον δρόμο. Συμφωνώ και μαζί του κι εγώ, άσχετα αν δεν ψήφισα το ΣΥΡΙΖΑ.